Composición Nº4
Desenvolvemento do movemento obreiro en España
A xénese e o movemento obreiro , en tanto que a manifestación sindical do proletariado industrial, está estreitamente relacionado coa toma de conciencia de clase, cuns intereses de seu e , xa que logo, ten distintos dos que lle son propios á burguesía.
A xénese do movemento obreiro tomou a forma de manifestacións espontáneas de rebeldía fronte ás duras condicións laborais ás que estaba sometida a clase traballadora ou contra o proceso de mecanización , que consideraban contrario aos seus intereses.
A destrución en 1857 das máquinas da fábrica de tabacos de A Coruña polos propios traballadores ( cigarreiros ), feito ao que se lle fai referencia no ( Doc.1 ) , é unha das últimas mostras desa espontaneidade inicial do que podemos atopar numerosos precedentes, como os motíns de Alcoi de 1819 ou o incendio da fábrica de Bonaplata de Barcelona en 1835.
Neste sentido , o ludismo que caracteriza o movemento inicial do movemento obreiro , axiña deu paso o asociacionismo e a outras formas de movilización fronte á explotación laboral.
En setembro de 1855 (Bienio Progresista) durante o reinado de Isabel II, Pi i Margall e outros republicanos pedíronlle ás Cortes que situaran o movemento obreiro nun novo chanzo organizativo : en primeiro lugar hai unha exposición razoada das condicións de vida da clase traballadora; en segundo lugar, hai unha petición clara e ben motivada ( “non pretendemos que ataquedes a liberdade do individuo. Pedímosvos o libre exercicio dun dereito: do dereito de Asociarnos” ).
Houbo que esperar ao Sexenio Revolucionario para que o proletariado superase esa alianza entre republicanos e obreiros en favor dun movemento exclusivamente obreiro e revolucionario. A expresión desa nova estratexia do movemento obreiro foi a Asociación Internacional de Traballadores (1 Internacional) : fundada en Londres en 1864 , e en 1870 xa estaba presente nas rexións máis industrializadas de España ( Cataluña, Biscaia, Madrid... e nalgunhas cidades galegas), onde organizou a loita obreira e as folgas con obxectivos moi concretos: mellores salarios, redución da xornada laboral, prohibición do traballo infantil, represión de consumos…
Os políticos liberáis como di no artigo publicado en 1872 en La Defensa de la Sociedade (Doc.3) opuxéronse radicalmente ás actividades da Internacional,á que acusan de ser una verdadeira ameaza “a todas as entrañas da vida da humanidade” ,ás que anteriormente se refería: relixión, moral, propiedade, autoridade, gobernó, etc. Por esa razón, sobre todo tras a participación dos anarquistas na sublevación cantonalista de 1873,os internacionalistas ,tanto os anarquistas coma os socialistas ,foron duramente reprimidos durante os primeiros anos da Restauración.
A partir dese momento, as diferenzas entre socialistas e anarquistas fixéronse cada vez maiores, polo que rematarán organizándose por separado.
Así fundouse no 1879 o PSOE (Partido Socialista Obreiro Español) de ideoloxía marxista e no 1888 a UGT (Unión Federal de Traballadores),sindicato socialista.
Pola súa parte, os anarquistas tiveron una incidencia menor nesta época, algún desenvolveron actividades terroristas ata que en 1910 volveron a recuperar a súa forza ao agruparse na CNT (Confederación Nacional del Trabajo),sindicato anarquista.
Nos primeiros anos do século XX houbo una gran conflictividade obreira, con moitas movilizacións para que a clase traballador acadara máis dereitos. Un exemplo foi a folga xeral de 1917 que aparece no documento 4.
Marcado pola crise do sistema bipartidista de Restauración,en 1917,os sindicatos CNT e UGT convocaron militarmente a una folga xeral “contra os amparadores da explotación erixida en sistema de gobernou co fin de obrigar ás clases dominantes a aqueles cambios fundamentais de sistema que garanten ao pobo o mínimo das condicións decorosas da vida e de desenvolvemento das súas actividades emancipadoras”.Malia que a folga foi duramente reprimida, a conflictividade seguiu en aumento nos anos posteriores, o que foi una das razón da burguesía, dos terratenentes e doutros sectores sociais para apoiar o Golpe de Estado de Primo de Rivera e a posterior ditadura.
A xénese e o movemento obreiro , en tanto que a manifestación sindical do proletariado industrial, está estreitamente relacionado coa toma de conciencia de clase, cuns intereses de seu e , xa que logo, ten distintos dos que lle son propios á burguesía.
A xénese do movemento obreiro tomou a forma de manifestacións espontáneas de rebeldía fronte ás duras condicións laborais ás que estaba sometida a clase traballadora ou contra o proceso de mecanización , que consideraban contrario aos seus intereses.
A destrución en 1857 das máquinas da fábrica de tabacos de A Coruña polos propios traballadores ( cigarreiros ), feito ao que se lle fai referencia no ( Doc.1 ) , é unha das últimas mostras desa espontaneidade inicial do que podemos atopar numerosos precedentes, como os motíns de Alcoi de 1819 ou o incendio da fábrica de Bonaplata de Barcelona en 1835.
Neste sentido , o ludismo que caracteriza o movemento inicial do movemento obreiro , axiña deu paso o asociacionismo e a outras formas de movilización fronte á explotación laboral.
En setembro de 1855 (Bienio Progresista) durante o reinado de Isabel II, Pi i Margall e outros republicanos pedíronlle ás Cortes que situaran o movemento obreiro nun novo chanzo organizativo : en primeiro lugar hai unha exposición razoada das condicións de vida da clase traballadora; en segundo lugar, hai unha petición clara e ben motivada ( “non pretendemos que ataquedes a liberdade do individuo. Pedímosvos o libre exercicio dun dereito: do dereito de Asociarnos” ).
Houbo que esperar ao Sexenio Revolucionario para que o proletariado superase esa alianza entre republicanos e obreiros en favor dun movemento exclusivamente obreiro e revolucionario. A expresión desa nova estratexia do movemento obreiro foi a Asociación Internacional de Traballadores (1 Internacional) : fundada en Londres en 1864 , e en 1870 xa estaba presente nas rexións máis industrializadas de España ( Cataluña, Biscaia, Madrid... e nalgunhas cidades galegas), onde organizou a loita obreira e as folgas con obxectivos moi concretos: mellores salarios, redución da xornada laboral, prohibición do traballo infantil, represión de consumos…
Os políticos liberáis como di no artigo publicado en 1872 en La Defensa de la Sociedade (Doc.3) opuxéronse radicalmente ás actividades da Internacional,á que acusan de ser una verdadeira ameaza “a todas as entrañas da vida da humanidade” ,ás que anteriormente se refería: relixión, moral, propiedade, autoridade, gobernó, etc. Por esa razón, sobre todo tras a participación dos anarquistas na sublevación cantonalista de 1873,os internacionalistas ,tanto os anarquistas coma os socialistas ,foron duramente reprimidos durante os primeiros anos da Restauración.
A partir dese momento, as diferenzas entre socialistas e anarquistas fixéronse cada vez maiores, polo que rematarán organizándose por separado.
Así fundouse no 1879 o PSOE (Partido Socialista Obreiro Español) de ideoloxía marxista e no 1888 a UGT (Unión Federal de Traballadores),sindicato socialista.
Pola súa parte, os anarquistas tiveron una incidencia menor nesta época, algún desenvolveron actividades terroristas ata que en 1910 volveron a recuperar a súa forza ao agruparse na CNT (Confederación Nacional del Trabajo),sindicato anarquista.
Nos primeiros anos do século XX houbo una gran conflictividade obreira, con moitas movilizacións para que a clase traballador acadara máis dereitos. Un exemplo foi a folga xeral de 1917 que aparece no documento 4.
Marcado pola crise do sistema bipartidista de Restauración,en 1917,os sindicatos CNT e UGT convocaron militarmente a una folga xeral “contra os amparadores da explotación erixida en sistema de gobernou co fin de obrigar ás clases dominantes a aqueles cambios fundamentais de sistema que garanten ao pobo o mínimo das condicións decorosas da vida e de desenvolvemento das súas actividades emancipadoras”.Malia que a folga foi duramente reprimida, a conflictividade seguiu en aumento nos anos posteriores, o que foi una das razón da burguesía, dos terratenentes e doutros sectores sociais para apoiar o Golpe de Estado de Primo de Rivera e a posterior ditadura.
Comentarios
Publicar un comentario